gm. Słubice, pow. płocki, woj. mazowieckie

Wieś zasiedlona przez osadników holenderskich w 1. połowie XIX w. Pierwotnie stanowiła najprawdopodobniej południową część wsi Życk, dlatego też pierwsza wzmianka o niej pojawia się dopiero w 1884 r. Wieś rzędowa z zabudową położoną na południe od Życka Nowego i Juliszewa, powschodniej stronie szosy z Wymyśla Polskiego do Wiączemina.

Tradycyjny-holenderski krajobraz osady zachowany w bardzo dobrym stanie widoczne sztuczne nasadzenia, zagrody posadowione na sztucznie usypanych wzgórkach oraz kanały odwadniające, a także stawy gromadzące nadmiar wody. Do siedlisk prowadzą drogi dojazdowe ulokowane na trytwach - nasypach wyniesionych ponad teren. Od strony południowej teren wsi przekształcony - pierwotnie wykarczowane grunty uległy zarośnięciu olszyną. Przeważająca większość zabudowy współczesna. Tradycyjne holenderskie domy usytuowane wzdłuż linii wschód-zachód, częścią mieszkalną ku wschodowi.

Nr 2 - dom drewniany zbudowany w 2. połowie XIX w., usytuowany w zagrodzie dwubudynkowej. ściany wykonane z drewna sosnowego, konstrukcji zrębowo-sumikowo-łątkowej, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami, bielone wapnem oraz słupowo-ryglowe, wzmocnione mieczami i zastrzałami, oszalowane pionowymi deskami (stodoła). Więźba dachowa krokwiowo-jętkowa, wzmocniona stolcem, dach dwuspadowy, kryty strzechą. Budynek na planie prostokąta, mieści pod wspólnym dachem część mieszkalną, oborę i stodołę. Część mieszkalna dwutraktowa, trzyosiowa, symetryczna, z dwoma wejściami od północy i południa. Zachowany w złym stanie (BK - Wojciech Marchlewski, 1979).

Nr 7 - dom drewniany wzniesiony ok. 1914 r. Zbudowany z drewna sosnowego, konstrukcja wieńcowa, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami. Dach krokwiowo-stolcowy, dwuspadowy, kryty papą. Pierwotnie pod jednym dachem mieściła się część mieszkalna i obora. Obecnie na skutek destrukcji dach nad oborą został obniżony. Zmniejszeniu uległa również sama obora - jej ściana południowa przesunięta została do środka. Wnętrze części mieszkalnej dwutraktowe, trzyosiowe, z systemem ogniowym przesuniętym w kierunku ściany zachodniej (z oborą). System ogniowy tradycyjny, komin ceglany, dwie kuchnie kaflowe, piec chlebowy w kominie. Budynek zachowany w dobrym stanie (BK Jerzy Szałygin, 1999).

Nr 8 - dom drewniany, zbudowany został 13 października 1856 r. (data z framugi nad drzwiami wejściowymi do kuchni). Stoi w trzybudynkowej zagrodzie (dom, stodoła, szopa) otoczonej sztachetowym płotem. Zbudowany z drewna dębowego i sosnowego, konstrukcja wieńcowa, z węgłami łączonymi na rybi ogon z ostatkami. Dach krokwiowo-jętkowy, dwuspadowy, kryty słomą. Pod wspólnym dachem część mieszkalna i obora. Wnętrze części mieszkalnej dwutraktowe, dwuosiowe, z centralnie umieszczonym tradycyjnym systemem ogniowym, składającym się z: trzech trzonów kuchennych (jeden wprowadzony po wojnie), ogrzewacza ceglanego oraz pieca chlebowego. Budynek zachowany w dobrym stanie (BK - Jerzy Szałygin, 1995).